De eerste bijdrage van de Franse scoutshistoricus Jean-Jacques Gauthé aan de "Cahiers du CHBS" is meesterlijk, en ook opmerkelijk gedocumenteerd. Het onderwerp «Tijdens de Tweede Wereldoorlog naar Londen uitgeweken scouting» is nieuw, waardoor de auteur gebruik heeft moeten maken van tot op heden weinig benut bronmateriaal in de geschiedschrijving van scouting.

De auteur benadert deze periode uit de geschiedenis van de scouts- en gidsenbewegingen op een tegelijk panoramische en gedetailleerde manier. Zo heeft hij het niet enkel over Belgische en Franse Scouts die gevlucht zijn naar Groot-Brittannië, maar ook over scouts uit bijna alle andere door Duitsland bezette landen. Hij beschrijft de structuren (zoals de International Scout Group) en de activiteiten (kampen en conferenties) die hen verenigen, evenals de ondersteuning die de wereldorganisaties en de Engelse scoutsverenigingen hen bieden. Maar hij gaat ook dieper in op een aantal facetten van dit verhaal, door gericht in te zoomen op belangrijke personages, zoals de buitengewone J.S.Wilson ; op de communicatiemiddelen tussen de scouts «in ballingschap» in Groot-Brittannië en die in bezet Europa ; op de raakpunten tussen deze twee werelden, zoals de "Clan de l'Etape" in Miranda de Ebro, enz.

Ten slotte heeft hij veel aandacht voor het ideologische kader waarin scouting en guiding zich in die jaren bewegen: vooreerst een apolitiek kader, dat sommigen niet belet om toch af en toe aan het Verzet deel te nemen, maar dat vooral gericht blijft op bepaalde scoutswaarden, in het bijzonder de "vrijheid" van de scout.